De Eenhoorn, 1e druk, isbn 9058383334, januari 2005, 147 pagina's, categorie Jeugd
Sus is acht en een echte wildebras. Hij is zo wild dat hij van de dokter pilletjes moet nemen om te kalmeren. Elke ochtend springt hij om vijf uur uit zijn bed. Hij kan het niet helpen. Zijn mond staat nooit stil en hij lijkt wel acht armen te hebben. Altijd in de weer. Net een octopus. Daarom noemt iedereen hem Sus Octopus.
Hij weet zich altijd te bevrijden, zelfs als de juf hem in de schoolbus vastbindt. Op een ochtend vliegt Sus' moeder uit: "Ik bind je nog eens vast aan je bed!"Â? zegt ze.
Sus wil het onmiddellijk goedmaken. Hij neemt wat meer pilletjes. Zo zal hij een rustige, brave jongen worden. Maar als hij de volgende dag ontwaakt, is er iets vreemds gebeurd. Hij kan niet meer uit zijn bed. Er is iets dat hem tegenhoudt. Maar wat is dat ding dat hem vasthoudt aan zijn bed? Het lijkt wel een staart! Of is het een uitsteeksel? Is Sus dan echt veranderd in een menselijke octopus?
Het begin van zijn grootste ontsnapping...
Een speciaal boek over fantasie en kinderen met ADHD. Genomineerd voor de Kinder- en Jeugdjury 2006.
03-06-2005 Cecile Beijk (Biblion)
Volgens zijn vader gedraagt Sus zich als een op hol geslagen robot. Altijd druk, weinig slapen en wel anderen van het werk houden. Een ADHD-kind dus, maar die afkorting komt in het hele boek niet voor. Als Sus met zijn klas een aquarium bezoekt, raakt hij zo onder de indruk van een octopus dat hij er zichzelf mee identificeert. 's Avonds neemt hij acht rustgevende pilletjes in plaats van een pilletje zoals door de dokter voorgeschreven. Dan groeien er, in een akelige droom, acht slangen uit zijn lijf die zich vastklampen aan zijn bed. Het verhaal komt traag op gang, maar wordt in de loop van het boek spannender. Sus wordt goed neergezet door zijn gedachten en gesprekken die alle kanten op gaan. De open bladspiegel heeft een groot, stevig lettertype met hier en daar grappige zwart-witillustraties in gemengde technieken. De omslagillustratie trekt de aandacht, maar is enigszins misleidend. Vanaf ca. 8 jaar. - Cecile Beijk-van Daal
03-06-2005 Nancy Batens (Pluizer - Biblion)
Sus kan niet stilzitten, hij moet altijd bezig zijn, liefst van al met verschillende dingen tegelijkertijd. ‘s Morgens wordt hij heel vroeg wakker, hij kan het niet helpen, hij moet gewoon zijn bed uit. Dit is niet altijd naar de zin van zijn broer met wie hij zijn kamer deelt en die heel graag slaapt. En ook bij zijn ouders kan Sus niet altijd op begrip rekenen. Zelfs op school kan Sus moeilijk stilzitten. De juf heeft hem zelfs al eens vastgebonden op zijn stoel… Op een dag bezoekt de klas het grote, ondergrondse aquarium in de stad. Iedereen is diep onder de indruk van de octopus en een klasgenootje merkt op dat het dier een beetje op Sus lijkt: die doet ook altijd alsof hij acht armen heeft. De anderen proesten het uit en eigenlijk kan Sus hen alleen maar gelijk geven. Hij wil altijd zoveel dingen tegelijk doen, dat hij best acht armen zou kunnen gebruiken. Sus moet elke avond twee pilletjes nemen om rustig te worden, eentje ’s morgens en eentje ’s avonds. Die avond besluit Sus meer pilletjes te nemen: misschien wordt hij dan zo rustig dat niemand nog last van hem heeft. Hij neemt er acht. Hij voelt zich meteen rustig en slaperig worden. Maar wanneer hij ’s morgens wil opstaan, blijkt hij het bed niet uit te kunnen. Er groeit een aanhangsel uit zijn lijf! Sus verandert langzaam in een octopus met acht lange vangarmen en stevige zuignappen… Sus heeft ADHD. Deze diagnose wordt steeds vaker gesteld maar wat is het precies? We weten dat die kinderen energie over hebben en moeite hebben met stilzitten en gefocust blijven. Maar hoe is het om zo iemand in je directe omgeving te hebben? Hoe is het voor iemand die ADHD heeft? Dat wordt beschreven in dit boek, waardoor het een uitstekend hulpmiddel kan zijn om het thema bespreekbaar te maken. Het boek bestaat uit twee delen, de realiteit en de droom die Sus heeft na zijn overdosis. Tijdens het realistische deel worden de karakters treffend beschreven, zowel dat van Sus als van de mensen in zijn omgeving. Mensen proberen wel begrip op te brengen maar dat is niet altijd mogelijk. In het droomgedeelte worden bepaalde dingen een beetje overdreven maar… daar is het dan ook een droom voor, zeker? Alle angsten van Sus komen naar boven. De auteur schreef reeds vijftien boeken waarvan de titel begint met een S, de negentiende letter van het alfabet. Wanneer hij er negentien heeft, sluit hij de reeks af. Het boek werd in een groot lettertype uitgegeven en het verhaal werd met verschillende pentekeningen geïllustreerd, wat het boek aangenaam laat lezen door de beoogde doelgroep. [ Nancy Batens ]
03-06-2005 (Pluizuit)
Sus is een erg levendige jongen. Hij wordt ’s morgens altijd als eerste wakker en schiet als een snelle pijl door de dag. Ook op school kan Sus moeilijk stilzitten. Sus kan er zelf weinig aan doen dat hij aldoor beweegt. Maar zijn omgeving wordt er soms wat lastig van. Op een dag maakt Sus met zijn klas een uitstap naar het aquarium en zijn klasgenootjes maken al lachend een vergelijking tussen Sus en de octopus in het aquarium. Sus moet pilletjes nemen om rustig te worden en die avond neemt hij acht pilletjes in plaats van één. Hij voelt zich meteen rustig en slaperig worden. Maar wanneer hij ’s morgens wil opstaan, blijkt hij het bed niet uit te kunnen. Er groeit een aanhangsel uit zijn lijf! Sus verandert langzaam in een octopus met acht lange vangarmen en stevige zuignappen… Kinderen met ADHD kunnen soms op weinig begrip van hun omgeving rekenen. Ze zijn druk en vermoeiend en krijgen dit meermaals per dag te horen. Ook Sus, het hoofdpersonage in dit boek, is overbeweeglijk en dit tot ergernis van zijn naaste omgeving. Sus doet zijn uiterste best om rustig en beheerst te zijn maar hij slaagt meestal niet in zijn opzet. Tot hij besluit meer pilletjes te nemen dan voorgeschreven… Sus belandt in het ziekenhuis waar hij met zuignappen en slangetjes met allerlei toestellen en een baxter verbonden is. In zijn comateuze droom beleeft hij de nachtmerrie stilaan in een octopus te veranderen. Wanneer Sus weer bijkomt, is zijn familie zo opgelucht dat ze hem duidelijk maken dat ze echt geen andere Sus willen. Sus pent zijn nachtmerrie in een opstel neer en leest dit voor aan zijn klasgenootjes die bij hem op bezoek komen. Met dit boek kan de kloof tussen een ADHDer en zijn omgeving gedicht worden, het kan een hulpmiddel zijn om het onbegrip uit de weg te ruimen en het thema bespreekbaar te maken. De overdosis pillen en de daarmee onbedoelde zelfmoordpoging van Sus tonen aan hoe hard Sus zelf worstelt met zijn overbeweeglijkheid. Het boek werd in een groot lettertype uitgegeven en het verhaal werd met verschillende pentekeningen geïllustreerd, wat het boek aangenaam laat lezen door zijn beoogde doelgroep.